finais de abril xa pero vai ben frío compañeira
unhas cativas palabras pola túa vida obra e memoria
da ría e o miño ao cativo sar de salvaterra a compostela

verso poema berro canción e comunitario entontro
abril a flor a semente o recital a luz e sempre primavera

pipas

esa querida melodía
as palabras de zeca afonso
e as libertarias voces do coro
daquela inmensa e necesaria utopía

esta árbore que plantéi

e as árbores que plantaron outros 

sempre me farán compaña 

coidaránme e nunca me deixarán solo 

as mans agarran a pluma e tocan o piano
con suavidade con forza con arrebatos
e esas teclas brancas e negras
son como espiñas que se cravan
no colorista verso e diálogo de federico
baixo a lúa das adelfas e magnolias
ai granada mestiza a memoria buscando

diálogo é cada unha das nosas homenaxes
coas súas mans cos seus abertos ollos
coa súa descoñecida e silenciada tumba
que se multiplica en cada encontro lorquiano
en cada libro aberto en cada íntima lectura
íntimas e multiplicadas adelfas e magnolias
ai andalucía mestiza a memoria buscando

emerxencia climática
climática emerxencia

a destempo calor ou frío
chove cada vez menos
o sol e a lúa fanse un lío
e case nada facemos

somos sobre todo auga
chuvia ríos pozos mares
ai doñana e amazonas
derrétense os glaciares
e a terra está sedenta
emerxencia climática
o clima é unha desfeita