para a cea de hoxe desta noite envolvente do chamado fin de ano da era da espada e da cruz nesta globalizada data propoñemos un enxebre e castizo menú centroeuropeo e tamén hai salchichas vexetarianas
non despidades o ano contratadeo por horas unha aperta e proveito compas
trinteun de decembro do ano dous mil doce o ultimo dia deste ano ou ciclo desta era pois asi ouhhh que ben
para os mayas estamos no dia 10 da era do sexto sol este é o ano 1433 para o islán para os budistas o ciclo 2556 o ano 4709 para os chineses para uns hinduistas o 2055 ou o 7512 segundo se mire
pero nestas eras son as relixions e os imperios as que marcan principio e ciclos e nós seguiremos camiñando coa terra coa lua co sol coas mareas cos ríos...
coma dixeron hoxe os compas zapatistas eles non nos necesitan para fracasar nós non os necesitamos para sobrevivir e nen guerra que nos mate nen paz e consumo que nos opriman unha aperta
palabras secretas unhas poucas palabras de tras-misión oral a misión que ven de atrás que ven de tan lonxe ese manter a memoria
o acompañamento das palabras secretas da sanacióná fertilidade esas palabras curandeiras a tras-misión dentro da comunidade esa ponte e esas augas do barbeira...
palabras secretas entre o día e a noite da primeira á ultima tribo ese ritual que ven de tan lonxe
manolo pipas
pola mostra de documentais de onte na cova dos ratos que podedes atopar en palabrassecretas.com
nunha barriada nova de lavadores onte as sete e media da tarde o paxuriño rodeado de libros ponse a falar a contar historias el aínda é un papaz de aldea que coma tantos de nos ía e vai das parroquias a vigo para mirar cangas e o paxuriño ten a mirada ben profunda pero agora ven de compostela a vigo a mirar e a compartir a memoria
na infancia para nós case todo era grande moitas cousas estrañas e algunhas maxicas e conta que aquelas mulleres de negro que perto do mencer baixaban de chan de brito e baixaban do freixo e cruzaban s andrés para ir ao vello mercado de bouzas para el eran coma da santa compaña...
antes e despois da contada falamos dous ratos daqueles anos do negra sombra do reloxio da caixa de aforros e da memoria de comesaña de coia e de matamán dos poetas e das palabras esquecidas e secretas foi en lavadores na biblioteca xosé neira vilas aquel rapaz de aldea...
as dez en frío e vento da noite xa en vigo pasei polo paseo cheo de luces e cando o negra sombra no gran reloxio sonaba pesoume a memoria e o presente e senteime no escuro paseo a escoitar a melodía e ollar aos camiñantes e cantar a letra baixiño sen molestar a ninguén
seguiremos indo a vigo para mirar cangas e seguiremos parandonos coa negra sombra si paxuriño avelino o corazón a saudade
foi perto da miña rua outra vez no bar hipólito o piano baixou da cociña para á entrada do lokal a batería xunto á barra sobre unha alfombra máxica de redondela o contrabaixo xustiño baixo o reloxio de parede saxo e traveseira voaron desde a rua de moreira... o cuarteto e todos nós coa lua atravesados no barrio das travesas
o ceo de berlín non ten moito azul e tampouco ten ría que soños que delirios tiveche pra deixar o sur coas tuas baquetas lucía
as flores de jacarandá e un vinho de porto nos ceos de berlín vagalumes de papel os delirios e os soños nas ondas de samil
lariño
soños e delirios lucía martinez pedro neves joâo pedro brandâo carl minnemann
neste principio de inverno a lua que xa vai chea van mais bravas as mareas segue ordenandose o tempo, as nubes a chuvia o vento medran paseniño os dias e buscamos alegrias no medio de tantas crises, van escurecendo os grises unha aperta desde a ria
non pensaba escribir sobre o recital do sabado que din estivo chingón pero non me quero repetir nos versos e no relato e faltabanme as imaxes de como nos ven os compas que chegaron hai un rato pero tampouco queria publicar un primeiro plano
o bar hipolito é un lugar especial especiais as parellas e compas que viñeron a escoitarnos
como esta copa que antes estaba chea o recital debia estar acabando
logo seguimos a plática e hai mais sentires e imaxes que van ficar entre nós un abraso
manolo pipas
imaxe do recital e a copa carlosdeteis.blogspot.com
“A quien corresponda. ¿Escucharon? Es el sonido de su mundo derrumbándose. Es el del nuestro resurgiendo. El día que fue el día, era noche. Y noche será el día que será el día”
nunha data que miles de incautos creron que o mundo remataría as comunidades mayas bases de apoio do ezln ocupan pacificamente e en silencio as ruas e prazas da vilas e cidades de ocosingo altamirano margaritas san cristóbal e palenque
foron uns corentamil compas moitos camiñando baixo a chuvia e outros moitos por falta de transporte non puderon achegarse ás cidades
en cada un dos espacios reocupados tzeltales tzotziles ch'oles tojolabales zoques mames e mestizos marcharon cos seus tradicionais paliacates e pasamontañas en fileiras e en silencio mulleres e homes e novos na sua maioria pasaron sobre o templete en cada cidade e ergueron os seus puños esa foi a expresion mais simbólica de toda a movilización
logo volveron ás suas comunidades a sua selva ás suas montañas
imaxe baixo a poalla do inicio dunha das marchas no mencer radiozapatista.org