Decembro 2015

por esta terra da chispa

xa camiña o apalpador

persoaxe do caurel

que trae imaxinación

cada quen a barriguiña

que se apalpe con paixón

pola galleira de ourense

actúa o apalpador

pode repartir castañas

pero caramelos non

el non regala xoguetes

que os fagas ti   propón

por estas terras da chispa

na galleira por ourense

este amigo aparpador

fai pensar á nosa xente

e propón entre cantigas

un mundo máis consecuente

e con bicos e apertas

vai deixando boa semente

vai como apalpador anxo moure

músico acompañante servando

barreiro e o equino caramulo!

a min apalpoume a barba

a chiquita vera da laura !

o observador do apalpador

escribiume nuria

pascu di que agora a poñer

candeas brancas e herbas

tipo romero tomillo llantén

rituais paganos para axudar...

e eu empecei a escribir

uns versos de esperanza

pero o día despois pascu

nós e o poema e seguimos

por onde non queríamos

ritual dos nosos antigos

sensatas candeas brancas

ritual de roméu e tomillo

e llantén ervas sensatas

as candeas coas ervas

o ritual pola vida

non chegóu ai meu amigo

que foi case a despedida

o roméu o tomillo o llantén...

faltóunos o levantino likor

de cantuesoe o likor café ...

estas pequenas palabras

poden facer ben ou mal

pero a min sabenme a mui pouco

pascual pascu el hombre sentado

o animador de monecos e historias

o compañeiro tranquilo

que como o sol veu do levante

e chegóu á terra da chuvia

onte á noite estaba escribindo

e apaguei a computadora

e fun pasear pola nosa bouza nuria

o bosque seco e o bosque húmido

a lúa estaba demasiado chea

os patos e as parrulas xogando

coma naquel outro poema

que fermoso o son das follas secas

dos carballos cando as pisas

e imaxinei que saian da charca

e que baixaban dos carballos

os monecos de pascu a saudarme

e quería tomar algo quente

pero o noso café estaba pechado

e case mellor así e seguin camiñando

camiñando seguimos todas e todos

lembro agora ao sensato pascu

e a alguns de nós naquelas colectivas

paellas e fideuas que el facía

con tanto gosto na casa de pedro e rani

en cangas cos cativos a xogar

e na miña casiña todos nós en círculo

comendo da sensata paelleira

en círculo unha abrasa-ada colectiva

para acompañarnos entre todos e todas

manolo pipas

espantallo no medio da leira

moneco espantador de paxaros

espantallo chantado da horta

parado na terra pero voando

o espantallo é un feito utilitario

no medio da paisaxe

o espantallo un feito cultural

unha obra de arte

versos aventados na presentación

de espantallos de manuel sendón

e logo no andel abrimos uns brancos

se cadra dalgunha viña darredor

dalgún espantallo do libro

mentres un cativo voaba nas mans

dun paxariño de papel para casa

manolo pipas

ollo o almanaque

días semanas e que máis

o reloxio marca unha hora

un tempo para camiñar!

vai o solsticio de inverno

o almanaque é cadrado

e o reloxio redondo

o tempo un regalo

mencer de hoxe

pouco poder para os gobernantes

ningún poder para o capital

ningún poder para os predicadores

nada de poder para a banka

nada de poder para o militar

un pouco de poder para as poetas

para os danzantes para as trovadoras …

bastante poder para os realistas

moito poder para @s de abaixo

moito poder para as soñadoras

imaxe no escenario

do café uf negra sombra

pipas