17-1-2012

coplas do galo devesa




coplas a un capón que se chamaba devesa


el era un pitiño cairo / se chamaba devesa                       
e tiña as patas topinas / a crista arrichada e tesa                             

nacera nun galiñeiro  / feito de taboas e paus                                
amaba ós pitos de granxa  / odiaba ós propios irmaus                          

non era de sospeitar  / que pito tan desmedrado                         
poidera chegar a ser  / un galo forte e barbado                             

pero puxo tal empeño / en poder selo primeiro                              
que chegou mesmo a comer / as taboas do galiñeiro                              

el mandaba e galeaba  / non respetaba a ninguén                           
creíase o rei do mundo  / e so miraba o seu ben                              

e cando o galo devesa  / andaba mais valentón                              
sua ama tomou o acordo  / de convertilo en capón                    

adeus gozo adeus poliñas / adeus mando a valentía
con todo o galo devesa   / inda non aprendería                                
                                                                   
foi el sempre tan teimudo / buscou o xeito e maneira
de poder mandar nos outros  / e reinar na capoeira 

para someter ós colegas  / uns catro ou cinco capóns
aproveitou a lei d'hont  / e convocou elecciós

               
e puxo na propaganda / eu son galo coma ti            
e para poder medrar  / has ter que botarme a min
                   
presidindo a capoeira / e mandando nos demáis
servia ben ós seus amos / para poder medrar el máis
                         
pro de nada lle valeron / manganchas e pillerías

cando veu a matachina /  para rematar os seus días

enton o ex-galo devesa  / que foi gran fornicador
escomenzou a chorar  /  e dixo con gran paixón

vinde galos e galiñas  /  salvade a miña semente
que se falta a miña raza  /  non sei que será da xente
                  
manuel maría

poema musicado polo mini
e grabado co grupo a quenlla
polo ano noventa e un
na imaxe unha neta do capón
a quen neste espacio tamen
lle publicamos unhas coplas
ai esa galiza azul