13-11-2010

historias do chapapote 6

cumprense hoxe oito anos
do dia en que o maldito barco
empezou a golpear as nosas vidas
e case nada cambiou como que ningun
dos culpables pagou polos seus crimes

ésta é a polo de agora a ultima entrega
dos poemas do chapapote
unha aperta

manolo pipas

-
a pedra da ferida

un ano despois
do principio da desfeita
ergueron na vila de muxia
no outeiro ollando ao mar
a gran pedra da ferida
que non é a desta foto

como homenaxe din eles
pero sobre todo nesta vila
eles manteñen a ferida aberta
no mar e na terra
e nas nosas vidas

12-04

.
a casa das despedidas

unha casa que desborda / un xardin con tres iglus
de donde dis que ves tu / de que monte de que costa

no pais do chapapote / duas noites e dous dias
seis que chegan catro idas / a casa de bote en bote

ti que quedas i eu xa marcho / eu que fico e ti te vas
o pais do nunca mais / levará moito traballo

nesta hora de marchar
ben sentidas as apertas
cando dis que ti regresas
eu xa sei que voltarás

outro ate logo mais / non precisamos palabras
pero a nordica rapaza / xa se solta en castelán

unha nova despedida / entre bagoas que non solto
ai que mundo tan revolto / non te vaias ai bambina

unha lonxana postal / chapapoteiros correos
pero a nos cecais o tempo / non nos volva cruzar

marcho so no castromil
co meu feixe de lembranzas
seguirei facendo quadras
por tres picos que non din

karnota-vigo 7-05

.
o nunca mais e a bandeira

o noso nunca mais
xa fora berrado e escrito nas pancartas
nas protestas polo barco mar egeo

e a bandeira do nunca mais
pintada por unhas anonimas mans
nunha das primeiras protestas polo prestige
e logo miles de veces reproducida
e a lonxanos lugares foi levada
que ate a atopei por oaxaca nunha radio na serra

anos despois tamen atopei unhas poucas bandeiras
enrolladas e tiradas nun contenedor de lixo
que nestes anos me permitiron ter reposto
cando a miña bandeira da porta da casa
se esfarela co paso do tempo
o sol e o vento

vigo maio 2010

.

o rumor

en lariño hai un rumor
un rumor hai en lariño
unha voz do mais salgado
utopias de golfiños

en karnota hai un rumor
un rumor hai en karnota
o tempo do chapapote
a batalla e a derrota

en muxia hai un rumor
un rumor hai en muxia
o mar a terra e nós
e a morte contra a vida

galiza 2009

.

voluntarixs

esther veu de castelló e antonio de canarias
marisa deixou ourense e sven é de alemania
itziar ven de vigo e o carlos deixou parla
de marrocos veu abdul e de barcelona clara

de vallekas mikele e as elisas de parma
alicia ven de zamora e de suecia johanna
adolf ven de elch e de placenza a lara
de canadá ven brian e gemma veu de cangas

de sevilla veu manu e de sabadell laura
de esmoriz ven paulo e mameda de barna
bill chegou de escocia e pichi de moaña
irene ven do barqueiro e mina ven de malaga

marcelo é de mallou
e tere de gran canaria
debora de philadelfia
e de suecia veu ania

que viva pois
o internacionalismo
chapapoteiro

lariño-lira 03- 06

.

o chapapote e os incendios

e no dous mil seis moitas terras da galiza
e especialmente os montes de karnota
foron novamente estragados polos incendios
e ate se falou da marea negra do lume
e cecais os que os prendian eran amigos
dos que botaron o barco a pique
e seguiron facendo outras desfeitas

e na abandonada conserveira de ardeleiro
que nuns meses foi empregada polos voluntarios
pouco despois dos incendios
foi o obradoiro para retocar as esculturas naturais
dos piñeiros queimados nos montes de karnota

lira-vigo xuño 2010

.

karnota onte

a penultima vez que estiven en karnota
foi en setembro do 2009

a marea alta e o sol xa baixando
e unhas nubes querian cobrir o pindo
e a dereita do faro de lariño
por debaixo do campo de futbol
que estaba cheo de fantasmas
so tiven que levantar unha mediana pedra
e manchei uns dedos de chapapote

posdata
de mallou leveime unhas uvas
unhas castañas e unha aperta

9-09

.

ultimo regreso

volvin en maio deste ano
pero so estiven unhas horas
e saudei aos nosos fantasmas
entre lira e lariño