xose neira vilas

Desde lonxe

Galiza.

Por un camiño novo e limpo

vou a ti dende lonxe.

Rubo a ti

por unha escada de verbas acendidas.

Cada pasada un hino,

cada chanzo un latexo.

Levo nunha estrela

a mensaxe dos teus fillos desterrados,

que che son fideles

máis alá dos reloxes e do mar.

A túa forza disgregada,

a túa vontade sin rumo,

a túa semente esparguida

anceian integrarse,

xermolar e vivir en ti.

Auga somos do mesmo río,

muxicas da mesma fogueira,

cadullos do mesmo chan.

Dende lonxe,

o teu sangue vagamundo

teima voltar ás matricias veas

xosé neira vilas 1928-2015

poema do libro dende lonxe 1960

textos publicados neste espacio

na súa homenaxe en vida

www.envolventesaspalabras.info/

caderno/de-balbinos-e-leiteiros