17-1-2011

memoria das augas

fala e fala este velliño / remove o viejo jalapa
vai removendo as historias / que se levaron as augas

este val que foi poboado / por culturas milenarias
unhas terras productivas / con enganos son roubadas

familias jalapanecas / que xa deixan as suas casas
as augas que deron vida / van cobrir toda jalapa

desprazada poboacion / que pra terras pobres mandan
e naceu jalapa nuevo / con mui poucas esperanzas



este ano unha gran seca / descobriu a grande chaira
toda quebrada esta terra / en silencio unha plegaria

arbores ben retorcidas / os dous templos e tres casas
as redes dos pescadores / caracolas silenciadas

pola memoria un evento / na plazuela de jalapa
na presa cecais camiñen / vellos e novos fantasmas 

jalapa maio 2008

do libro
a milpa e o paliacate


16-1-2011

as augas de jalapa

aguas calientes
son duas pozas porriba
da vila istmeña de jalapa nuevo
e desde elas ollamos a presa
que cobriu o jalapa viejo



as duas pozas de auga
unha templada e outra quente
son o espacio de duchas diarias
e das lavandeiras de jalapa
logo dunha boa camiñada
ou en burro carro ou mototaxi

o jalapa dos desprazados
vila con escasez de auga
a dous kilometros da presa
que levará a auga ben lonxe
para grandes plantacions e cidades

logo da nosa ducha con jícara
e un bo almorzo dos froitos da terra
botamos outros versos na radio


16-1-2011

jalapa e radio arcoiris

vila de jalapa nuevo
na rexion do istmo perto do mar
e debaixo da sierra sur
desprazados dunha presa
que asulagou a vila orixinaria



a radio comunitaria arco iris
e o colectivo cortamortaja
manteñen a memoria deste despoxo
e destes pobos zapotecas e mestizos

neste espacio pararamos
coa caravana da outra campaña
en febreiro do dous mil seis
e volvimos na mais discreta caravana
jaguar en maio do dous mil oito

nestes dias podo percibir un pouco
o ritmo natural da comunidade golpeada
hoxe non hai escola pero si mercado
e por respeto a cultura e aos compas
atrevome a probar tamal de iguana
que ao dia seguinte por respeto
a ela e todas as iguanas vou rexeitar


esta era unha necesaria visita
nestes confusos tempos revoltos
cecais de sair menos e recollerse
e prepararse para o que nos ven enrriba

na radio comunitaria arcoiris
platicamos e botamos uns versos


15-1-2011

pedras e mais pedras

teño querencia polas pedras
e por estas pedras  oaxaqueñas
unhas volcanicas e outras quen sabe
querencia pola rocha nai de onde foron extraidas
fascinacion polas suas betas e polas suas cores



dainzú neste altiplano
o pobo zapoteca e as suas pedras
porque como e para que
todas estas construccions
que razon probocou tanto esforzo

as formas piramidais
que se erguen como montañas
excavadas  as tumbas
buscando o inframundo
os altares as ofrendas os cantares

dainzú a 13 de xaneiro
15-1-2011

las appos pues


orgullo zappoteca

e indigena orgullo
de todas estas culturas
que se juegan su futuro

un appoyo y otro appoyo
como en la comunidad
appoco dalias i amappolas
mal viven en la ciudad

calaveras y diablitos
las doñas y los guajacos
intelectuales i punnkkss
las culebras y los sappos

de la appo cuanto queda
dicen que hai varias appos
una appo que está arriba
otra appo que está abajo

y los pueblos de oaxaca
ahi siguen caminando
appoliticos no son
y tampoco quieren cappos

necesaria apposdata
para el trabajo colectivo
se agradecen apportaciones

 diego oaxaca 1-2011


14-1-2011

pensador serrano jaime


jaime luna serrano zapoteca

trovador antropologo pensador
comunicador da palabra oral e escrita
presentou onte o seu ultimo libro
eso que llaman comunalidad
entre os seus amigos e admiradores
os dous presentadores e el mesmo
foron debullando as raices e o presente
desa estraña e maxica palabra
e especialmente houbo lembranzas
para o finado floriberto diaz
o serrano  ayuuk que tamen nos setenta
sen saber un do outro
tivera semellantes reflexions
sobre as comunidades e a suas formas

aquel que compite no comparte
foi unha das lucidas frases de jaime
na libreria patio de la jícara

logo houbo bo mezcal
e rolas da sua trova serrana
nas voces dos seus compas alunnos
e outrxs amigxs puxeron jaranas
percusion e mais versos e voces

lembro a visita e a entrevista
que lle fixemos dous meses despois
do conflicto dous mil seis
en guelatao na radio comunitaria

el problema de oaxaca
es tan viejo como la colonia
y tan nuevo como todo lo que pueden ofrecer
todos los estados y naciones del mundo

los derechos humanos son la máxima hipocresía
que se castiguen a los culpables
que es el estado de derecho

la comunalidad es un modelo político
un modelo de relaciones
y un modelo de convivencia

ay serrano jaime luna
ya lo dice  tu apellido
la luna te da sentido
te da fuerza y fortuna

versos que lle botaron onte
logo da entrañable presentacion

manolo pipas



14-1-2011

ai esta xustiza


un conflicto violento

e unha ou as duas partes
non fan nada por resolvelo

unha persoa está no lugar
e tempo equibocado
e hai unha detencion ilegal

uns delitos inventados
un monton de anos pres@
e nunca chega o xuizo

e tarde é liberado
como se non pasase
nada de nada

14-1-2011

el flaco de morelos


este flaco de morelos

los bigotes bien cumplidos
despeinados los cabellos
buen cantante de corrridos

en las marchas solidarias
en la plaza en el plantón
las radios comunitarias
y tambien en el camión

desde magón hasta villa
desde madero a zapata
hubo algunas maravillas
y meteduras de pata

adelita ay compañera
siempre vas con este flaco
la guitarra venturera
este morelos oaxaco

entre corrido y corrido
tambien echa algun poema
con relajo en el medido
van decimas y novenas

por cuautla por la garrucha
amaranto en la mochila
apretada la cachucha
va subiendo pa yagila

este flaco de morelos
los bigotes bien cumplidos
despeinados los cabellos
el chinto de los corridos

diego minas



13-1-2011

en una cajita de fósforos


En una cajita de fósforos

Se pueden guardar muchas cosas.

Un rayo de sol, por ejemplo.
(Pero hay que encerrarlo muy rápido,
si no, se lo come la sombra.)
Un poco de copo de nieve,
quizá una moneda de luna,
botones del traje del viento,
y mucho, muchísimo más.

Les voy a contar un secreto.
En una cajita de fósforos
yo tengo guardada una lágrima,
y nadie, por suerte, la ve.
Es claro que ya no me sirve.
Es cierto que está muy gastada.

Lo sé, pero qué voy a hacer,
tirarla me da mucha lástima

Tal vez las personas mayores
no entiendan jamás de tesoros.
"Basura", dirán, "Cachivaches"
"No sé por qué juntan todo esto".
No importa, que ustedes y yo
igual seguiremos guardando
palitos, pelusas, botones,
tachuelas, virutas de lápiz,
carozos, tapitas, papeles,
piolín, carreteles, trapitos,
hilachas, cascotes y bichos.

En una cajita de fósforos
se pueden guardar muchas cosas.
Las cosas no tienen mamá.

"El Reino del Revés"

maría elena walsh

creadora de historias e musicas
entre a poesia e o teatro
para pequenos e grandes
desde o rio da plata



13-1-2011

lembranza de maria elena walsh

Nunha ocasión, chegou á nosa casa
un disco daqueles grandes, negros, brillantes,
e delicadísimos. Cando empezou a sonar,
daquela mancha escura sairon deliciosas melodías
e unha voz de campaíña que, con acento estrano,
encaracolouse nas miñas orellas,
e nas dos meus irmáns, de tal xeito que mil veces
queriamos repetir... e repetir... e repetir...
Unha daquelas historias quedouse para sempre
enredada no meu maxín : LA PLA PLA.

O luns morreu en Arxentina Mª Elena Walsh,
a propietaria daquela voz de campaiña,
quen levaba no seu maxín un baul de sorpresas
trenzadas con palabras e música.



Vaia na súa lembranza un poema seu, e aquel conto...

http://www.silvitablanco.com.ar/mariaelenawalsh/
silvitamariaelenawalshlaplapla.wav

Bicos mil

marga sampaio


Distribuir contido