30-10-2015

do amuleto de bolaño

 


...el viaje iniciático de todos

los pobres muchachos latinoamericanos

recorrer este continente absurdo

que entendemos mal

o que de plano no entendemos...

 

escollín estas liñas como podían ser

outras do amuleto de roberto bolaño

novela deste autor chileno-mexica

da que conversamos onte á noite

no clube de lectura gabo na galería

darredor de tres pequenas mesas

redondas que daban forma a un triskel

e agora converso comigo mesmo

cos meus fantasmas da cidade de méxico

e coa foto do ilker que ilustra a crónika

 

bolaño ou arturo belano non coñeceu

aos poetas león felipe e pedro garfias

españoles exiliados en méxico

e non os tratóu por poucos anos

pero si lles deu vida na súa novela

ou eles lle deron pulo a súa narración

con outras grandes voces americanas

máis ou menos ben ou mal coñecidas

e cos novos poetas mexicanos

que se buscaban na bohemia das rúas

e lokais do centro histórico da máxica

e maldita e sucia e máxica cidade

monstruo de tenochtitlán méxico df

 

e a policía tomando a universidade

de méxico en setembro do sesenteoito

días antes da masacre do 2 de outubro

é outro dos fíos conductores desta novela

deudora e anunciadora doutras narracións

deste poeta do chamado infra-realismo

 

....

 

e faltaba a uruguaya auxilio lacouture

a quixotesca narradora desta obra

encantadora muller que di ser

a nai de poesía mexicana...


os dous minimos lumes da imaxe

como o popocatepetl e iztaccíhuatl

míticos volcáns que coidan do altiplano...

e entre a sierra madre e os andes de bolaño

un feixe de símbolos e un chingo de amuletos

e ai esa brutal diagonal que cruza todo

o continente entre mexico df e montevideo...

tedes que ler a novela e imaxinala

 

manolo pipas