11-3-2015

camiño de ourense

 

 

mentres vou no lento tren

ollo as augas do pai miño

que fuxiron da cidade

que pon fin ao meu camiño

 

vexo o vello portugal

que sente pasar as augas

pensando nas mil historias

que nos xuntan e separan

 

vexo igrexas de medo

e cruceiros esquecidos

que en tempos eran menhires

ou pedras de sacrificio

 

vexo tráxicos encoros

que asulagaron aldeas

e outras perdidas no monte

penso que estarán baleiras

 

e chegamos á cidade

das fontes que aínda fumegan

sen saber que o vello miño

baixa frío entre as ribeiras

 

poema-alalá dos anos 90

que grabaron os carunchos

e os cantares do brión

que o cantaron o sábado

como un río de voces


manolo pipas