17-9-2010

poema abominável

Vivir para dentro lamentarse
coa maré arrimada á ventá en pierre
tout à fait differente. . .

E se non espiga
se nado e caio no monte
se me perde
e viro radioactiva
e descomprimo o sol. .

É que me queres?

Os campos de exterminio natural
son casas de mulleres-fragas metidas no leito
tension sexual e silencio

De fluír-mellor abandonarse
borrar as sombras dos dedos

A evaporación constata que segues aí
arrasándome por fora. .
É querer-volverse animal-irse.

rosa enriquez

texto do libro colectivo
sétimo anda, poesía alén