18-7-2010

cantiga de amigo

As cinsas do cantor Suso Vaamonde,
amigo e compañeiro, foron botadas ó río oitabén
polos seus amigos un primaveral día de inverno.
O río que acolléu a súa infancia acolléu tamén
os seus restos.Nel mora como unha xacia,
e a súa música e a súa enorme persoa camiña
coa auga cara o mar da inmortalidade




Baixan as augas caladas
do cantor van namoradas
e a troita no areal

Baixan as augas mainiñas
do cantor namoradiñas
cantigas para o mar

O inverno no triste día
quixo esquence-la invernía
e a primavera a raiar


E os amigos na camposa
fixeron leiro de rosas

e as cinzas cara o mar


E cando a neve se apouse
e a paz no oitabén repouse
o silencio cantará

A lontra fará o seu niño
e danzará en remuiños
ó son dese teu cantar

E pousado no ameneiro
o cuco teu compañeiro
non parará de cucar

E nos muiños e as maquías
roularán coma nos días
en que a fartura era pan

xosé luis rivas cruz

onte o mini e o mero cantaron
na homenaxe ao suso vaamonde
temas seus e do trovador de regodobargo
e esta cantiga grabarona co grupo a quenlla

no disco silencios da memoria