vinte versos de soedade

décimas costeñas por un papá grande

abril camiñaba vago
e agora triste camiña
aracatama unha piña
suspira polo seu mago,
nome de neno este gabo
que ven da comunidade
máxica a realidade
do teu relato tan fondo,
ai meu vello de macondo
cen anos de soedade

un café nesta terraza
que eu quixera en bogotá
en parís ou coyoacán
nas túas queridas prazas,
esa novela la casa
que pasou a ser cien años
este café colombiano
pide un tango de gardel,
e cantigas de brassens
utopía e desenganos

manolo pipas