carmen turia casinya

esta pouco sensata cidade
caminya poc a poc entre paellas
e a memoria do vello turia vai
nas árbores da súa ausencia
o pai río que algunhas veces
tomara a cidade con violencia

as torres de serrano e quart
como un teatrillo de plastilina
os toristas son como ninotets
neste barrio das carminyas

a casa máis pequena de valencia
no carrer do museu que linda
retratada por tantos ollos e mans
a morada de mininos e felinas

pepitas