sensato pascu

escribiume nuria

pascu di que agora a poñer

candeas brancas e herbas

tipo romero tomillo llantén

rituais paganos para axudar...

e eu empecei a escribir

uns versos de esperanza

pero o día despois pascu

nós e o poema e seguimos

por onde non queríamos

ritual dos nosos antigos

sensatas candeas brancas

ritual de roméu e tomillo

e llantén ervas sensatas

as candeas coas ervas

o ritual pola vida

non chegóu ai meu amigo

que foi case a despedida

o roméu o tomillo o llantén...

faltóunos o levantino likor

de cantuesoe o likor café ...

estas pequenas palabras

poden facer ben ou mal

pero a min sabenme a mui pouco

pascual pascu el hombre sentado

o animador de monecos e historias

o compañeiro tranquilo

que como o sol veu do levante

e chegóu á terra da chuvia

onte á noite estaba escribindo

e apaguei a computadora

e fun pasear pola nosa bouza nuria

o bosque seco e o bosque húmido

a lúa estaba demasiado chea

os patos e as parrulas xogando

coma naquel outro poema

que fermoso o son das follas secas

dos carballos cando as pisas

e imaxinei que saian da charca

e que baixaban dos carballos

os monecos de pascu a saudarme

e quería tomar algo quente

pero o noso café estaba pechado

e case mellor así e seguin camiñando

camiñando seguimos todas e todos

lembro agora ao sensato pascu

e a alguns de nós naquelas colectivas

paellas e fideuas que el facía

con tanto gosto na casa de pedro e rani

en cangas cos cativos a xogar

e na miña casiña todos nós en círculo

comendo da sensata paelleira

en círculo unha abrasa-ada colectiva

para acompañarnos entre todos e todas

manolo pipas