o rexurdir da alborada

Vaise a sombra no cuarto escuro
das verbas íntimistas
que ti arpexas
para que eu, de preto,
as cante apaixoada

Esquezámolo loito
dos séculos escuros.
Desaparecerá a brétema
da terra prometida das nosas avoas.

Renace xa a alborada
ao son do rexurdir
da nosa roxa estirpe.

Ornamentemos as nosas vidas
dende a perspectiva de Vista Alegre.
Bebendo de ti,
bebendo de min,
compoñemos a simbiose
do agarimo do amencer

alva méndez
poema do libro colectivo
sétimo andar, poesía alén