polas aldeas abandonadas

brétema no bosque

no camiño e na aldea

compañeira brétema

ergueita memoria

abandonado canastro

ai aquelas colleitas

este camiño de inverno

que leva ao pasado

que non se perda

a natureza ocupa

cada casa abandonada

cada aldea perdida

caldeiros de metal

canta auga subida

canta a carrexada

o cuarto e a cama

a xanela e os soños

espertos e dormindo

desaparece o rural

a cidade que o golpea

desaparecémolo todos

vello labrego coa fouce

temos unha como a tua

hai tempo que non a uso

cae a cal das paredes

as paredes van cair

e caerán as casas

con estas imaxes

eu sinto tristura

e sinto vértigo

solitario vello gaiteiro

vai convertir o alalá

nun requiem pola aldea

para unhas fotografías

de vicente ansola

como esta imaxe

manolo pipas